Sérstök dómnefnd á vegum Evrópska frjálsíþróttasambandsins skar úr um sigurvegara og þá var fyrst og fremst haft í huga hve dýrmætt framlag viðkomandi einstaklings hefur verið til íþróttarinnar.
Þórdís ávarpaði samkomuna og lagði áherslu á að verðlaunin væru vonandi mikilvæg hvatning fyrir konur til að leggja sitt af mörkum til íþróttarinnar eftir að þeirra eigin keppnisferli lýkur, en sjálf hefur Þórdís m.a. sinnt kennslu, þjálfun og rannsóknum á sviði frjálsíþrótta eftir að ferli hennar sem afrekskonu í frjálsum íþróttum lauk.
Auk þess ræddi Þórdís af mikilli innlifun og einlægni um mikilvægi þess að íþróttin væri leiðandi afl í samfélagi þjóða og að konur frá þessum 24 ríkjum sem tilnefndar væru mynduðu með sér samstarfsvettvang sem hefði það að markmiði að hvetja fleiri konur til að leggja sitt af mörkum til íþróttarinnar. Ræða Þórdísar féll í mjög góðan jarðveg og viðurkenningin vakti mikla athygli á því góða frjálsíþróttastarfi sem unnið er á Íslandi.
